Zondagmiddag 30 december 2012 rijden wij op de A2 richting Amsterdam. Bij afslag Maarssenbroek gaat de telefoon. Tas ligt op de achterbank, een heel gevecht om de nieuwe phone te vinden. Ja hoor te laat!! Besloten wordt om bij Breukelen af te slaan, daar te kijken en zonodig terugbellen. Na 5 minuten weer de phone en ik neem op: “U spreekt met de Alarmcentrale, op dit moment wordt bij u thuis ingebroken, kunnen wij iets voor u doen”. “Jazeker, wilt u iemand sturen, ik zit nabij Breukelen en keer zo dadelijk om richting huis”. Wij gaan racen, knikkende knietjes, water in de handen, kijken naar eventuele camera’s en onderwijl bellen naar de buren of zij poolshoogte willen nemen. Dat komt in orde. De weg lijkt wel 1200 kilometer lang. Harder, harder… Door krantenberichten denken mensen dat je daar 130 km mag rijden. Dat is niet zo en correcte borden ontbreken!!
Thuisgekomen blijkt er niets aan de hand, wel bibberende handjes en een stijve nek, het lijkt alsof je de marathon hebt gelopen. De buurman heeft rondom alles geinspecteerd en niks vreemds ontdekt. Later blijkt de garagedeur op een kier te staan. Onduidelijk blijft wie daarvan de oorzaak van is. Voor wat tuingereedschap doe je al die moeite niet. De Politie is de grote winnaar, al met na 10 dagen ligt de bon op de deurmat. Voor 23 km. te snel is de prijs een vette 193 euries. Onze plaatselijke tractor en taxichauffeur Teunis de Rijder doet zo ‘een ritje voor de helft van de helft, zegt ie. Ooit ging de ‘Pelisie’ achter inbrekers aan, mag je nu zelf doen, niet te snel en wel… betalen.
